Jak zainstalować Windows 11 ZA DARMO – bez TPM 2.0, bezpiecznego rozruchu oraz z nie wspieranym procesorem?
Windows 11 to nowy system operacyjny firmy Microsoft. System, którego miało nie być, a jednak się pojawił i do tego każdy posiadacz legalnej kopii Windows 10, może pobrać go zupełnie za darmo. Sugerując się nazwą kodową aktualnej wersji systemu: 21H2 (następca Windows 10 21H1), jest to Windows 10 z nowymi poprawkami, kilkoma nowościami, nowymi ograniczeniami oraz nieco zmienioną szatą graficzną. Największą kontrowersją stały się jednak minimalne wymagania wskazane przez sam Microsoft. Wymagania, którym potrafią nie sprostać nawet nowe i mocne komputery – co jednak nie jest zgodne z rzeczywistością.
Domyślnie do instalacji wymagane jest posiadanie aktywnego modułu TPM w wersji 2.0 – którego wiele komputerów nie posiada oraz wsparcie dla bezpiecznego rozruchu. Sama lista wspieranych procesorów natomiast jest bardzo ograniczona. Uniemożliwiło to aktualizację bardzo wielu osobom. Właśnie dla nich skierowany jest ten krótki artykuł, pokazujący krok po kroku, jak z sukcesem oraz bez problemów zainstalować nowy system z Redmond.
O ile Microsoft wskazuje, że nie będzie ograniczał instalacji nowej wersji systemu na komputerach, które nie spełniają tych wygórowanych wymagań i pokazuje jak można je ominąć. Sprawa nie jest tak prosta, gdy wszystkie te ograniczenia pojawiają się w jednym miejscu, a my chcemy zrobić to za darmo! Zapraszam więc do artykułu!
I. Skąd pobrać system Windows 11?
Jeżeli posiadamy już zainstalowany system Windows 10, to Windows 11 pobrać możemy bezpośrednio z zakładki [Ustawienia -> Aktualizacja i zabezpieczenia -> Windows Update]. Ten sposób zadziała nam jednak tylko wtedy, gdy nasz komputer spełnia wszystkie wymagania systemowe Windows 11.
Kiedy tych nie spełniamy, instalator systemu musimy pobrać przy pomocy narzędzia „MediaCreationToolW11” bezpośrednio ze strony Microsoft: https://www.microsoft.com/pl-pl/software-download/windows11.
II. Przygotowanie nośnika instalacyjnego:
Po uruchomieniu programu akceptujemy regulamin, wybieramy język systemu, jaki nas interesuje oraz czy instalator chcemy pobrać jako montowalny plik ISO z obrazem płyty instalacyjnej systemu, czy chcemy skorzystać z instalacji przez pendrive.
Gdy naszym jedynym problemem jest brak wsparcia dla procesora, to obojętnym jest, którą opcję wybierzemy. W przypadku, jeżeli natomiast nie posiadamy wsparcia dla modułu TPM 2.0 lub obsługi bezpiecznego rozruchu, najwygodniejszym wyborem będzie umieszczenie instalatora na pendrive, czyli wybranie opcji „USB flash drive” – z powodu wymaganych dalszych działań opisanych w instrukcji.
Po pobraniu plików instalacyjnych Windows 11, możemy już przejść do przygotowywania obecnego systemu do upgrade.
III. Przygotowanie do instalacji:
Wszystkie poniższe czynności najlepiej wykonywać na koncie z uprawnieniami administratora systemu.
1. Pomijanie weryfikacji wsparcia procesora przy instalacji Windows 11 (błąd: „Procesor nie jest obecnie obsługiwany w systemie Windows 11”).
Jeżeli Twój procesor spełnia wymagania systemu Windows 11, możesz pominąć ten punkt.
Kiedy jednak naszym oczom ukazuje się komunikat: „Procesor nie jest obecnie obsługiwany w systemie Windows 11”, „The processor isn’t supported for this version of Windows”, pierwszym co musimy zrobić przed instalacją, jest dokonanie odpowiednich wpisów w rejestrze, za pomocą poniższych kroków.
Zmiany w rejestrze:
- Stwórz (np. na pulpicie) nowy plik tekstowy txt i nazwij go win11-no-cpu-check.reg – zmieniając jednocześnie jego rozszerzenie na *.reg – plik rejestru.
- Nowo utworzony plik rejestru otwórz przy pomocy programu Notatnik, po czym umieść w nim następujący kod:
Windows Registry Editor Version 5.00
[HKEY_LOCAL_MACHINESYSTEMSetupMoSetup]
"AllowUpgradesWithUnsupportedTPMOrCPU"=dword:00000001 - Po wpisaniu kodu zapisz zmiany w pliku.
- Uruchom plik win11-no-cpu-check.reg – klikając na niego dwa razy i potwierdź chęć wprowadzenia zmian w rejestrze.
Teraz instalator Windows 11 nie będzie już sprawdzał kompatybilności Twojego procesora z systemem. Jeżeli spełnia on wymagania Windows 10, na którym obecnie działasz, powinien on również tak samo funkcjonować w środowisku Windows 11.
Jak widać na poniższym zrzucie, instalacji Windows 11 próbowałem nawet na starym, 11 letnim netbooku, z bardzo słabym procesorem i nawet tam system działa wzorowo.
2. Pomijanie weryfikacji wsparcia dla modułu TPM 2.0 oraz bezpiecznego rozruchu (błędy: „Komputer musi obsługiwać moduł TPM 2.0” oraz „Komputer musi obsługiwać bezpieczny rozruch”).
Jeżeli Twój komputer posiada zainstalowany i aktywowany moduł TPM 2.0 oraz włączony interfejs UEFI z aktywnym bezpiecznym rozruchem, możesz pominąć ten punkt.
Kiedy jednak widzimy komunikat: „Komputer musi obsługiwać moduł TPM 2.0”, „The PC must support TPM 2.0” lub „Komputer musi obsługiwać bezpieczny rozruch”, ” The PC must support Secure Boot”, wymaganym będzie wykonanie kilku niżej opisanych kroków oraz odpowiednie przygotowanie plików instalacyjnych systemu. By uniknąć komplikacji, postępuj zgodnie z poniższą instrukcją.
- Zmiany w rejestrze (Bypass TPM 2.0):
- Podobnie, jak w poprzednim przypadku, stwórz (np. na pulpicie) nowy plik tekstowy txt i nazwij go w11-no-tpm.reg – zmieniając jednocześnie jego rozszerzenie na *.reg – plik rejestru.
- Nowo utworzony plik rejestru otwórz za pomocą programu notatnik oraz umieść w nim następujący kod:
Windows Registry Editor Version 5.00
[HKEY_LOCAL_MACHINESYSTEMSetupLabConfig]
"BypassTPMCheck"=dword:00000001
"BypassSecureBootCheck"=dword:00000001
"BypassRAMCheck"=dword:00000001
"BypassStorageCheck"=dword:00000001[HKEY_LOCAL_MACHINESYSTEMSetup]
"BypassTPMCheck"=dword:00000001
"BypassSecureBootCheck"=dword:00000001
"BypassRAMCheck"=dword:00000001
"BypassStorageCheck"=dword:00000001 - Po wpisaniu kodu zapisz zmiany w pliku.
- Uruchom plik w11-no-tpm.reg – klikając na niego dwa razy i potwierdź chęć wprowadzenia zmian w rejestrze.
- Preparacja plików instalacyjnych Windows 11:
By zainstalować Windows 11 z zachowaniem plików oraz aplikacji, gdy nie posiadamy modułu TPM lub bezpiecznego rozruchu, wymagana będzie jeszcze mała ingerencja w pliki instalatora systemu. Dlatego w I. punkcie artykułu zalecałem wykonanie instalatora systemu na pendrive – dzięki temu najłatwiej będziemy mogli dokonać takiej zmiany. Kolejno:
- Pobierz plik ISO z płytą instalacyjną systemu Windows 10. Będzie nam potrzebna w dalszych krokach. Możesz tego dokonać przy pomocy gotowego narzędzia „MediaCreationTool”, dostępnego na stronie Microsoft: https://www.microsoft.com/pl-pl/software-download/windows10. Po pobraniu narzędzia, uruchamiamy je, akceptujemy regulamin, wybieramy język systemu oraz zaznaczamy, że chcemy pobrać instalator jako obraz ISO.
Najlepiej, by plik ISO był z jak najstarszej wersji systemu Windows 10 – ja wykorzystałem instalator z 2018 roku. Jeżeli jednak nie posiadasz starszej wersji instalatora, dobra będzie i ta dostępna na stronie Microsoft.
- Po pobraniu pliku ISO instalatora systemu Windows 10, montujemy go w systemie, klikając na niego dwukrotnie (lub wybierając z menu opcję otwórz za pomocą -> Eksplorator Windows).
- Otworzy się nowe okno z zawartością płyty instalacyjnej Windows 10, wyszukujemy na niej folderu „sources”, a następnie znajdującego się w nim pliku „appraiserres.dll” (ja użyłem pliku w wersji 10.0.16299.15) i przekopiowujemy go w dokładnie to samo miejsce (czyli do folderu „sources”) na pendrive z instalatorem Windows 11, godząc się na podmianę plików. Podmiana tego pliku spowoduje, że instalator nie będzie sprawdzał nowych wymagań systemowych, jakie zostały wprowadzone w Windows 11.
Jeżeli do naszej instalacji Windows 11 wykorzystujemy plik ISO z instalacją, a nie pendrive, to w prosty sposób takiej samej podmianki możemy dokonać przy pomocy dowolnego programu do zarządzania zawartością plików ISO (np. PowerISO).
- Po takim przygotowaniu plików instalacyjnych systemu Windows 11, możemy przejść do samej instalacji.
- Pobierz plik ISO z płytą instalacyjną systemu Windows 10. Będzie nam potrzebna w dalszych krokach. Możesz tego dokonać przy pomocy gotowego narzędzia „MediaCreationTool”, dostępnego na stronie Microsoft: https://www.microsoft.com/pl-pl/software-download/windows10. Po pobraniu narzędzia, uruchamiamy je, akceptujemy regulamin, wybieramy język systemu oraz zaznaczamy, że chcemy pobrać instalator jako obraz ISO.
UWAGA! Przed włączeniem spreparowanego instalatora systemu Windows 11 KONIECZNIE ODŁĄCZ INTERNET od komputera, by instalator nie pobrał sobie z niego nowszej wersji plików, które podmieniliśmy.
IV. Instalacja systemu.
Sama instalacja jest bardzo prosta. Jeżeli jednak chcemy, by licencja Windows 10 za darmo przeszła na Windows 11, pamiętać musimy, że najlepiej wykonać to przy pomocy Windows Update (gdy spełniamy wszystkie wymagania) lub uruchamiając instalację bezpośrednio na naszym aktualnym systemie (będąc zalogowanym na koncie administratora systemu), klikając po prostu plik setup.exe, na wcześniej przygotowanym nośniku instalacyjnym Windows 11 (pendrive lub plik ISO z systemem).
Po uruchomieniu instalacji postępujemy zgodnie z instrukcjami instalatora. Jeżeli wszystkie wcześniejsze punkty wykonaliśmy zgodnie z instrukcją, instalacja powinna przebiegać bez problemów. Nie przejmuj się też, gdy instalator przez dłuższy czas zatrzyma się na nieco dłużej (np. przy 37% lub 68-72% instalacji). Instalacja Windows 11 trwa nieco dłużej, niż Windows 10, a w tym momencie instalator kopiuje większą ilość małych plików, co też przekłada się na czas.
V. Duże aktualizacje systemu (np. z wersji 21H2 na 23H2).
W przypadku komputerów niespełniających wymagań systemu Windows 11, zgodnie z informacjami producenta, nie będą zapewniane wszystkie aktualizacje. Nie należy się tym jednak przejmować, gdyż dotyczy to jedynie dużych aktualizacji, wymagających skorzystania z instalatora (np. przy przejściu z wersji 21H2 na 23H2). Windows Update natomiast działa poprawnie.
Oczywiście nic straconego – w celu wykonania dużej aktualizacji, jedyne co należy zrobić, to powtórzyć taką samą procedurę z podmianą plików instalatora Windows 10, jak podczas pierwszej instalacji Windows 11. Z tą różnicą, iż należy pobrać najnowszy plik instalacyjny systemu. Po podmianie pliku „appraiserres.dll”, wszystko powinno działać prawidłowo. Instalację należy uruchomić z pozycji zalogowanego konta administratora, wybierając opcję z zachowaniem wszystkich plików użytkownika.
Autor: Daniel 'zoNE’ Gabryś